het onzichtbare fundament van je bestaan
bevind zich in de kern van je hart en aan het firmament
pluk de sterren en voel dat jij dat bent
het bruisende leven, uit zichzelf ontstaan en eeuwig levend
de diepte, de val, de pijn, onlosmakelijk verbonden en in evenwicht gebracht
niet zozeer door hun tegendelen, maar door dat wat beide draagt
dat ben jij
van grasspriet tot planeet, van kannen en kruiken tot de wijn en de scherven van geluk
van tijdelijk menselijk wezen in een samengestelde droom
tot een eeuwig bewust zijn, van plant tot steen tot boom

wellicht leef je eeuwig als een bepaald wezen, maar in essentie ben en heb je de keus
iets, niets of alles te zijn
zelf als dat niet zo lijkt te zijn of is
hoeveel mensenlevens gaan er in een in- en uitademing van de eeuwigheid?
hoeveel planeten worden er geboren om vrijwillig zichzelf, het leven, te ervaren en te zijn?
het mag dan wel niet rijmen, wat hier geschreven staat of wat jouw leven dicteert
maar alles is al opgelost, je maakt je druk om niets
maar ja, niets wat geschreven staat is waar en wat waar is kan alleen geleefd worden
en zolang we worden geleefd valt het allemaal nog te bezien, of we nog gaan leven
zoals het wel eens geborduurd wordt of anders bij deze: maak je niet druk, ze lullen toch
en al is je vleugel nog zo snel, mijn piano zonder program achterhaalt je wel

Het gouden veld stroomt altijd mooier in een open hart


Jortus
2023